«Η ανάρρωση απαιτεί υπομονή και επιμονή. Είμαστε από τη φύση μας ανυπόμονοι να φτάσουμε στο τέλος χωρίς καθυστερήσεις και παραλείπουμε τη σκληρή δουλειά του προγράμματος». ΜΚΒ σελ. xxx

Όποτε σκεφτόμαστε ότι θα έπρεπε να κάνουμε περισσότερα στην ανάρρωση, να αποδίδουμε καλύτερα ή να πάμε γρηγορότερα θα μπορούσε να είναι η αρρώστια που μας μιλάει. Ίσως να σκεφτόμαστε ότι έχουμε μείνει πίσω, ότι ποτέ δε θα είμαστε επαρκείς ή ότι θα αποτύχουμε στη δουλειά με τα Βήματα. Αυτό το σκεπτικό μπορεί να μας οδηγήσει στην υπερπροσπάθεια ή αντιθέτως να μας κάνει να νιώθουμε ότι θέλουμε να τα παρατήσουμε αντί να κρατάμε μία ισορροπημένη, σταθερή προσέγγιση στο να δουλεύουμε το πρόγραμμά μας με πράξεις που προέρχονται από αγάπη.

Υπάρχει ένα υπέροχο σύνθημα στα προγράμματα των 12 Βημάτων: «Να είσαι απλά παρών». Αυτό σημαίνει να είμαστε απλά παρόντες μόνο στο εδώ και τώρα και να κάνουμε το αμέσως επόμενο σωστό πράγμα που εμφανίζεται μπροστά μας. Σημαίνει να είμαστε συμφιλιωμένοι με τις πράξεις μας αντί να πιέζουμε, να εξαναγκάζουμε, να προσδοκούμε ή να «φαντασιωνόμαστε» το μέλλον. Μας επιτρέπεται να είμαστε άνθρωποι, να χαλαρώνουμε και απλά να εμφανιζόμαστε για εμάς. Με αυτόν τον τρόπο αναπτύσσουμε επιμονή και ισορροπία μία μέρα τη φορά.

Σήμερα μου δίνω την άδεια να σενιαριστώ και απλά να είμαι παρών για τον εαυτό μου στο βέλτιστο των δυνατοτήτων μου.