«Μαθαίνουμε να ξαναγινόμαστε ο γονιός του εαυτού μας με τρυφερότητα, χιούμορ, αγάπη και σεβασμό». ΜΚΒ σελ. 590

Το μεγάλο πλεονέκτημα του να διδάσκουμε το Εσωτερικό μας Παιδί να κοιτάζει τη ζωή με όσο το δυνατόν περισσότερο χιούμορ είναι ότι αυτό απελευθερώνει την ένταση. Σκεφτείτε για μία στιγμή την τελευταία φορά που ακούσατε κάποιον να λέει: «Έχω δίκιο και εσύ άδικο». Μήπως αυτόματα προσποιηθήκαμε ότι ήμασταν σε αμυντική θέση για να ανιχνεύσουμε τα αδύνατα σημεία του αντιπάλου και να επιτεθούμε;

Με την βοήθεια των ΕΠΑ, μπορούμε να διδάξουμε το Εσωτερικό μας Παιδί ότι αντί να αντιδρούμε, μπορούμε να εκφραζόμαστε με χιούμορ και να λέμε κάτι όπως: «Ακόμα και ένα σταματημένο ρολόι είναι σωστό δύο φορές την ημέρα, έτσι ποιος ξέρει ποιος έχει δίκιο ή άδικο; Τί ώρα είναι τέλος πάντων;». Το να μαθαίνουμε να χαμογελάμε εν όψει της κριτικής. είναι μία σημαντική δεξιότητα. Βοηθάει όταν μαθαίνουμε ότι δεν απαιτείται πάντα να πάμε σε πόλεμο, εάν μπορούμε μερικές φορές αντί αυτού να χρησιμοποιήσουμε το έξυπνο χιούμορ μας.

Το να χρησιμοποιούμε το χιούμορ για να απαλύνουμε την ένταση μάς κάνει καλό. Τις ημέρες που δε νιώθουμε αγαπητοί, το ανάλαφρο καλό χιούμορ μπορεί να είναι απλά το γιατρικό για να βγούμε από την αυτολύπη. Ίσως μπορούμε να πούμε στον εαυτό μας: «Πήγαινε βρες έναν καθρέφτη, κοίταξε τον υπέροχο εαυτό σου και δώσ' του ένα φιλί». Αυτό το πρόσωπο στον καθρέπτη είναι το Εσωτερικό μας Παιδί που θα είναι ευγνώμων για την προσοχή μας. Όταν ανακαλύπτουμε το χιούμορ, ικανοποιούμε τη διάθεση του Εσωτερικού μας Παιδιού να διασκεδάσει, κάτι που δε συνέβη σχεδόν ποτέ καθώς μεγαλώναμε.

Σήμερα θα θυμάμαι ότι το χιούμορ έχει μία βάση και μπορώ να το χρησιμοποιήσω προς όφελός μου στην έγνοια και τη φροντίδα του Εσωτερικού μου Παιδιού.