«Θα πρέπει να καταρρίψουμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να βρούμε μια ανώδυνη λύση μέσω της λογικής». ΜΚΒ σελ. 123

Τα ενήλικα παιδιά δεν στερούνται της δύναμης της θέλησης. Έχουμε βασιστεί στη σιδερένια δύναμη της θέλησής μας για να περάσουμε μέσα από τις πιο δύσκολες στιγμές μας. Μερικές φορές ίσως πείθουμε τον εαυτό μας ότι για να αναρρώσουμε χρειαζόμαστε απλά πιο ισχυρή αποφασιστικότητα. Ακόμα και στο πρόγραμμα των ΕΠΑ μερικοί προσπαθούμε να απομακρύνουμε τα χαρακτηριστικά μας από τη Λίστα με τη δύναμη της θέλησης καθώς σκεφτόμαστε ότι αν απλά είχαμε μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για ανάρρωση θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικές, πιο υγιείς επιλογές. Η επιθυμία μας είναι στη σωστή κατεύθυνση καθώς αναζητούμε θεραπεία και ανάρρωση, αλλά στερούμαστε της μεθόδου. Ίσως σκεφτούμε ότι μπορούμε να διαβάσουμε ή να μάθουμε σχετικά με μία ευκολότερη λύση και να γίνουμε καλύτεροι από μόνοι μας, αλλά χρειαζόμαστε τα Δώδεκα Βήματα ανάρρωσης και την αδελφότητα για να θεραπευτούμε αληθινά. Δεν υπάρχει καμία ανώδυνη λύση στο πρόβλημά μας.

Καθ' όλη τη διάρκεια της ανάρρωσης θα βιώσουμε συναισθήματα και πόνο που ίσως να είχαμε καταπιέσει. Ο θρήνος για την παιδική μας ηλικία θα αναδυθεί, αλλά δε θα μας «καταβροχθίσει». Η εσωτερική μας δύναμη που κάποτε βασιστήκαμε για επιβίωση, θα μας δώσει τώρα το κουράγιο που χρειαζόμαστε. Στρέφουμε την αποφασιστικότητά μας στη δέσμευση στην ανάρρωσή μας σε ένα ομαδικό υποστηρικτικό πλαίσιο και όχι στη «διόρθωση» του εαυτού μας μέσα στην απομόνωση.

Σήμερα αποδέχομαι τα συναισθήματα που ανακύπτουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της ανάρρωσή μου γνωρίζοντας ότι κάθε πόνος είναι προσωρινός και η χαρά είναι εφικτή καθώς συνεχίζω να αναρρώνω.