«Μάθαμε να κρατάμε τις σκέψεις και τις επιθυμίες μας κοντά στην καρδιά μας». ΜΚΒ σελ. 431

Καθώς μεγαλώναμε, δεν ήταν ασφαλές να μοιραστούμε κανένα κομμάτι της ζωής μας. Όταν ρισκάραμε να είμαστε ευάλωτοι και αφήσαμε τους ανθρώπους να γνωρίσουν τις ανάγκες μας, μας ντρόπιασαν, μας γελοιοποίησαν και μας έκαναν να αισθανθούμε ανόητοι που είχαμε ανάγκες, πόσο μάλλον όνειρα. Παλεύαμε για πολύ βασικά πράγματα, όπως το να πρέπει να έχουμε καθαρά ρούχα ή να βρούμε τροφή. Ξοδεύαμε όλη μας την ενέργεια στην επιβίωση. Αφού τα καταφέρναμε, δεν είχαμε ενέργεια να διεκδικήσουμε το εκ γενετής δικαίωμά μας, τη δυνατότητα να ονειρευτούμε.

Σήμερα, φροντίζουμε τον εαυτό μας με το να αποφασίζουμε τί θέλουμε να μας στείλει το σύμπαν, καθώς είμαστε ανοιχτοί στο ενδεχόμενο ότι μπορούμε να έχουμε αυτά τα πράγματα. Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αφεθεί στο άρωμα της υπόσχεσης. Το αξίζουμε. Συνειδητοποιούμε ότι δεν είναι κακό να θέλουμε κάτι· είναι ένα υγιές κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Επιτρέπουμε στο μυαλό και στην καρδιά μας να ταξιδεύουν, γιατί έτσι μαθαίνουμε τί είναι αυτό που θέλουμε και χρειαζόμαστε. Δεν κατακλυζόμαστε πλέον με αρνητικές εικόνες και σκέψεις. Όταν μπλοκάρουμε, συζητάμε γι' αυτό με τον υποστηρικτή μας ή μοιραζόμαστε στις συγκεντρώσεις. Δεν το κρατάμε μέσα μας, αφήνοντας την ψυχή μας να μαραίνεται στην απομόνωση. Τώρα δίνουμε προτεραιότητα στις ανάγκες μας και δεν περιμένουμε από κανέναν να μας σώσει.

Σήμερα θα είμαι εκεί για μένα με το να μου επιτρέπω να σκέφτομαι τί είναι αυτό που θέλω και όχι απλά αυτό που χρειάζομαι για να επιβιώσω και να ευδοκιμήσω.