«Είτε οι ίδιοι γίναμε αλκοολικοί ή παντρευτήκαμε έναν αλκοολικό ή και τα δύο ή βρήκαμε κάποια άλλη ψυχαναγκαστική προσωπικότητα όπως έναν εργασιομανή για να ικανοποιήσουμε την αρρωστημένη μας ανάγκη για εγκατάλειψη». ΜΚΒ σελ. 12

Όταν πρωτοακούσαμε αυτό το Χαρακτηριστικό, ίσως να αναλογιστήκαμε όλες τις σχέσεις που είχαμε - με εκείνους που υποστηρίζαμε οικονομικά ή με εκείνους που μας υποστήριζαν αλλά μας κρατούσαν δέσμιους. Υπήρχαν «χαλασμένοι» άνθρωποι που προσπαθήσαμε να διορθώσουμε, οι οποίοι είχαν «ανεκμετάλλευτο δυναμικό» - γιατί δεν το χρησιμοποιούσαν; Ορισμένοι είχαμε επικίνδυνους συντρόφους, αλλά όταν έδειχναν να μας αγαπούν ο κόσμος προς στιγμή ήταν ένα ευτυχισμένο μέρος.

Πολλές από αυτές τις σχέσεις καθρέπτιζαν την παιδική μας ηλικία. Αλλά δεν γνωρίζαμε ότι ξαναζούσαμε το παρελθόν. Νομίζαμε ότι επιλέγαμε αυτούς τους ανθρώπους λόγω φυσιολογικής έλξης όπως κάνουν οι άλλοι. Αλλά αυτό ήταν το δικό μας φυσιολογικό, επειδή διδαχτήκαμε μόνο πώς να σχετιζόμαστε με ψυχαναγκαστικούς, δυσλειτουργικούς ανθρώπους.

Στα ΕΠΑ είναι παρήγορο που βρίσκουμε διαφορετικούς ανθρώπους για να σχετιζόμαστε - αυτούς που επίσης είχαν παρόμοιες εμπειρίες σχέσεων, αλλά επιλέγουν μια διαφορετική ζωή. Αρχίζουμε να βλέπουμε πώς μπορούμε να σχετιζόμαστε μαζί τους με έναν καινούριο τρόπο. Βλέπουμε να τίθενται και να διατηρούνται όρια. Ακούμε μέλη να μοιράζονται τις ευαισθησίες τους και αρχίζουμε να νιώθουμε άνετα να κάνουμε το ίδιο. Αρχίζουμε να εμπιστευόμαστε άλλους και την Ανώτερή μας Δύναμη, γνωρίζοντας ότι είμαστε τώρα ικανοί να αλλάξουμε τα μοτίβα μας των αυτό-καταστροφικών σχέσεων.

Σήμερα θα εστιάσω στην Ανώτερή μου Δύναμη και στον εαυτό μου για να βρω το κέντρο μου. Αυτό θα με κρατήσει εστιασμένο έτσι ώστε να μπορώ να σχετίζομαι με άλλους με έναν πιο υγιή τρόπο.