«Το να ξαναχτίζουμε ή να χτίζουμε τη ζωή μας παίρνει χρόνο. Απαιτεί υπομονή και σταθερή εστίαση». ΜΚΒ σελ.431

Πολλοί δεν ξέραμε πώς έμοιαζε η εστίαση ή η υπομονή μέχρι που ήρθαμε στα ΕΠΑ. Είχαμε αναλώσει τη ζωή μας στο να κινούμαστε μανιωδώς από το ένα πράγμα στο επόμενο.

Καθώς αρχίσαμε να εφαρμόζουμε νέες συμπεριφορές ξεκινήσαμε αρχικά με το να συμμετέχουμε σταθερά στις συγκεντρώσεις. Μετά αρχίσαμε να προσεγγίζουμε άλλους τηλεφωνώντας ή ζητώντας βοήθεια για να παραμείνουμε εστιασμένοι. Όταν γίναμε πρόθυμοι να αναλάβουμε θέσεις υπηρεσίας στις συγκεντρώσεις, ήταν τόσο για να ενισχύσουμε τη δική μας ανάρρωση αλλά και για να δώσουμε πίσω αυτό που μας χαρίστηκε. Αναζητούμε ισορροπία συνειδητοποιώντας ότι χρειάστηκε υπομονή για να αναρρώσουμε από τα χρόνια δυσλειτουργίας που είχαμε βιώσει.

Μαθαίνουμε να φροντίζουμε τις σωματικές μας ανάγκες με το να ξεκουραζόμαστε όταν είμαστε κουρασμένοι και να τρώμε υγιεινά για να θρέψουμε το μυαλό και το σώμα μας. Ξεκινήσαμε να αποσύρουμε τις ψυχαναγκαστικές μας συμπεριφορές καθώς αποκτούσαμε μεγαλύτερη επίγνωση γι' αυτές.

Τώρα βλέπουμε τις προσπάθειές μας να αποδίδουν καθώς βιώνουμε τη γαλήνη. Έχουμε μάθει να ζητάμε αυτό που χρειαζόμαστε στη δουλειά μας, τις φιλίες μας και τις ερωτικές μας σχέσεις, επειδή γνωρίζουμε ότι το αξίζουμε. Αν οι άλλοι δε μας ακούνε, προχωράμε. Έχουμε βγει θαρραλέα στο φως της ανάρρωσης νιώθοντας ασφάλεια, ίσως για πρώτη φορά.

Σήμερα προσεύχομαι για υπομονή και τιμώ τις ευκαιρίες που μου παρουσιάζονται. Ζητώ την καθοδήγηση που χρειάζομαι για να παραμείνω εστιασμένος στις ανάγκες μου.