«Κρίνουμε αυστηρά τον εαυτό μας και έχουμε πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση». ΜΚΒ σελ. 15

Από συνήθεια πολλοί είχαμε επικριτικές σκέψεις στο κεφάλι μας όλη μας τη ζωή. Αν κάποιος μας πρότεινε να «κάνουμε θετικές σκέψεις», προσπαθήσαμε. Μερικές φορές αυτό μας έκανε να αισθανόμαστε καλύτερα, αλλά δε διαρκούσε. Εξακολουθούσαμε να παραμένουμε κολλημένοι και να πιστεύουμε την επικριτική φωνή μέσα μας. Νομίζαμε ότι κάτι πήγαινε στραβά με μας, αλλά δε θέλαμε σε καμία περίπτωση να γνωρίζουν οι άλλοι πόσο άσχημα αισθανόμασταν και πόσο αυστηροί ήμασταν με τον εαυτό μας.

Όταν ήρθαμε στα ΕΠΑ ταυτιστήκαμε αμέσως με το 11^ο Χαρακτηριστικό. «Ναι, οπωσδήποτε κρίνω αυστηρά τον εαυτό μου», σκεφτήκαμε. «Αλλά εννοείς ότι δεν έχω μόνο εγώ αυτήν την κατάρα; Εννοείς ότι δε χρειάζεται να ντρέπομαι γι' αυτό, εφόσον χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια άλλοι κάνουν το ίδιο;».

Σε αυτό το πρόγραμμα βρίσκουμε ελπίδα. Μαθαίνουμε ότι υπάρχει μία Λύση: να γίνουμε ο στοργικός γονιός του εαυτού μας. Μαθαίνουμε τί σημαίνει να είναι κάποιος στοργικός γονιός και προσπαθούμε να εξασκούμαστε στο να ξαναγινόμαστε ο γονιός του εαυτού μας. Και γνωρίζουμε ότι χρειάζεται εξάσκηση για να το πετύχουμε, όπως ακριβώς γίνεται με όλες τις δεξιότητες ενός γονιού. Τελικά όμως μπορεί να γίνει τόσο φυσικό όπως ήταν κάποτε η αυστηρή αυτοκριτική μας.

Σήμερα θα εξασκηθώ στο να ξαναγίνω ο γονιός του εαυτού μου με τρυφερότητα και αγάπη. Σε αυτό συμπεριλαμβάνεται και η αυτο-συγχώρεση, αν παραστρατήσω και δω ότι είμαι επικριτικός με τον εαυτό μου.