«Ζούμε τη ζωή μας από τη σκοπιά του θύματος και μας ελκύει αυτή η αδυναμία στις ερωτικές και τις φιλικές μας σχέσεις». ΜΚΒ σελ. 14

Ορισμένοι δυσκολευόμασταν να ταυτιστούμε με αυτό το Χαρακτηριστικό. «Μη μας αποκαλείται θύματα», σκεφτήκαμε. «Πήγαμε στην κόλαση και ξαναγυρίσαμε. Ήμασταν σκληραγωγημένοι». Η σκέψη περπατούσαμε ανάμεσα στον κόσμο και διαλέγαμε «άρρωστους» ανθρώπους ήταν σχεδόν προσβλητική.

Μας πήρε καιρό να βγούμε από την άρνηση. Μάθαμε για τον παρα-αλκοολισμό και τη συνεξάρτηση και ότι χωρίς βοήθεια ήμασταν καταδικασμένοι να αναπαράγουμε το παρελθόν.

Αρχίσαμε να βλέπουμε την αλήθεια στην καθημερινότητά μας - πώς τα συναισθήματά μας της απελπισίας πολύ συχνά προέρχονται από σκέψεις όπως: «Ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος για εμένα για να τον διαχειριστώ» και «Απλά δεν μπορώ να τα καταφέρω». Αναγνωρίσαμε ότι αισθανόμασταν ως θύματα εκμετάλλευσης. Παρατηρήσαμε ότι συνηθίζαμε να αποφεύγουμε ανθρώπους που έδειχναν να έχουν αυτοπεποίθηση, επειδή δεν ξέραμε πώς να τους μιλήσουμε και δε φαινόντουσαν να μας «χρειάζονται». Νιώθαμε άβολα κοντά τους αλλά δε γνωρίζαμε το λόγο.

Όταν κατανοούμε ότι στην πραγματικότητα είμαστε ανίσχυροι έναντι των άλλων όχι όμως και του εαυτού μας, ανακαλύπτουμε την προθυμία μας να αλλάξουμε. Τα 12 Βήματα μάς δίνουν ένα πλάνο δράσης για να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση και πυγμή - χαρακτηριστικά του τύπου ανθρώπου που ανέκαθεν αποφεύγαμε, αλλά που κατά βάθος πάντα θέλαμε να γίνουμε. Αρχίζουμε να ελκύουμε και άλλους που έχουν αυτοπεποίθηση.

Σήμερα θα έχω επίγνωση των στιγμών που δε νιώθω ίσος με τους άλλους. Θα κάνω μία παύση και θα επιβεβαιώσω ότι είμαι εξίσου σημαντικός με τους άλλους.