«Ήδη έχουμε σταματήσει να τιμωρούμε τον εαυτό μας. Ζητάμε από το Θεό, όπως εμείς Τον καταλαβαίνουμε, να μας βοηθήσει να γίνουμε απολύτως έτοιμοι να απομακρύνει αυτά τα ελαττώματα του χαρακτήρα». ΜΚΒ σελ. 215

Συνηθίζαμε να μαστιγώνουμε τον εαυτό μας για πράγματα που δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε. Για να καταφέρουμε να τα βγάλουμε πέρα πολλοί επιδοθήκαμε σε ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές. Ορισμένες ήταν πιο καταστροφικές από άλλες όπως η χρήση ναρκωτικών, τα υπερφαγικά επεισόδια και η χρήση καθαρτικών ή το να «φτιαχνόμαστε» με το να ασκούμε έλεγχο σε άλλους. Οι πιο «υγιείς» εμμονές όπως η υπερβολική άσκηση, η τηλεόραση ή τα αθλητικά ή το να είναι κάποιος υπερβολικά κοινωνικός και δραστήριος ίσως να είναι πιο αποδεκτές, αλλά τελικά μας έκαναν σχεδόν το ίδιο δυστυχισμένους.

Ορισμένοι νιώθαμε μία ορμή όταν κάναμε κάτι ψυχαναγκαστικό. Ύστερα ελαχιστοποιούσαμε τις συνέπειες προκειμένου να επιβιώσουμε. Τελικά συνειδητοποιήσαμε ότι αυτά τα πράγματα μας έκαναν δυστυχισμένους και έθεταν σε κίνδυνο την ποιότητα της ζωής μας.

Όταν αρχίζουμε να ξεσκεπάζουμε τις ρίζες της αυτο-τιμωρητικής μας συμπεριφοράς, βλέπουμε τα ελαττώματά μας για αυτό που πραγματικά είναι και γινόμαστε απολύτως έτοιμοι να απαλλαγούμε από αυτά. Συνειδητοποιούμε ότι ο μοναδικός τρόπος να γίνουμε ολοκληρωμένοι δεν είναι να μουδιάζουμε τον πόνο αλλά να περνάμε μέσα από αυτόν. Ζητάμε από την Ανώτερή μας Δύναμη να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέρος. Καθώς κάνουμε τη δουλειά μπορούμε να κάνουμε μια λίστα με τις άμυνές μας και να κάνουμε διάλογο με το Εσωτερικό μας Παιδί για το πώς να τις αφήσουμε. Μπορούμε να καθησυχάσουμε εκείνο το κομμάτι του εαυτού μας που εξακολουθεί να εκτονώνεται με αυτούς τους τρόπους, λέγοντάς του ότι τώρα είναι ασφαλές και ότι δε χρειάζεται πλέον να βρίσκει τρόπους για να αποδράσει.

Σήμερα θα κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω το Εσωτερικό μου Παιδί να αισθάνεται ασφαλές και αγαπητό. Τώρα δουλεύω μέσα από τα προβλήματά μου αντί να περιστρέφομαι γύρω από αυτά.