«Πολλά παλιά μέλη λένε ότι ήρθαν σε επαφή με το θρήνο τους μέσα από τη δουλειά με τα Δώδεκα Βήματα ή με το μένουν μόνοι στη σιωπή και να βιώνουν τα συναισθήματα που ανακύπτουν». ΜΚΒ σελ. 200

Παλιά μέλη με χρόνια εμπειρίας στην παρακολούθηση συγκεντρώσεων, στα μοιράσματα, στην αλληλεπίδραση με άλλα μέλη του προγράμματος και στην προσφορά υπηρεσίας από αγάπη, ενδέχεται να έχουν φτάσει στο σημείο να μπορούν να κάθονται ήσυχα και να επιτρέπουν στα συναισθήματα να αναδύονται. Σταδιακά η καθημερινή τους εξάσκηση τούς προσέφερε αυτό το θαυμάσιο δώρο.

Γιατί για πολλά παλιά μέλη η χρήση των εργαλείων του προγράμματος έχει γίνει η δεύτερη τους φύση· καθώς ανακύπτουν τα συναισθήματά τους, τα επιτρέπουν να ρέουν όπως ο ζεστός αέρας στον απέραντο ουρανό. Η συνεχής καθημερινή δουλειά με τα Βήματα σκιαγραφεί τη δουλειά τους με το θρήνο από τα βάθη της ψυχής τους με έναν προοδευτικό και ευγενικό τρόπο.

Αξίζει να τους ακούμε καθώς αφηγούνται την εμπειρία, τη δύναμη και την ελπίδα τους. Αλλά θα είναι επίσης οι πρώτοι που θα παραδεχτούν ότι δεν γνωρίζουν όλες τις απαντήσεις· ότι καθημερινά μαθαίνουν από τα νεότερα μέλη που μπορεί να είναι σοφά άσχετα από το χρονικό διάστημα που βρίσκονται στο πρόγραμμα. Αυτή είναι η φύση αυτής της αδελφότητας. Η δουλειά με το θρήνο είναι μέρος της θεραπευτικής διαδικασίας που διασχίζει όλες τις εποχές και περιόδους στη μακροβιότητα του προγράμματος.

Σήμερα θα δουλέψω ένα καθημερινό πρόγραμμα ανάρρωσης. Όπως είμαι έτοιμος θα λάβω όλα τα δώρα από τη δουλειά μου με το θρήνο που εμφανίζονται για να με συναντήσουν.