«Έγινα δυνατότερος ως αποτέλεσμα των προσπαθειών μου να προστατεύσω το Εσωτερικό μου Παιδί και της δύναμης που παίρνω όταν δουλεύουμε πλέον μαζί. Ανθίζουμε και οι δύο». ΜΚΒ σελ. 399

Όταν γίναμε ειλικρινείς συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είχαμε αναλάβει ποτέ μία ξεκάθαρη δράση στη ζωή μας. Αυτό έγινε όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε από την άρνηση και να κατευθυνόμαστε στην ακεραιότητα. Αναγνωρίσαμε ότι η συμπεριφορά μας έχει μολυνθεί από τα μαθήματα που πήραμε κατά την παιδική μας ηλικία. Παρόλο που κάποια θετικά μάς ακολούθησαν χρειαζόμασταν μία άφοβη απογραφή για να ανακαλύψουμε και να ξεχωρίσουμε τι δε χρειαζόμασταν για το υπόλοιπο ταξίδι μας.

Αυτό το κάναμε με τη βοήθεια ενός υποστηρικτή ή συν-υποστηρικτή και του Τετραδίου Εργασίας Βημάτων. Αποκτήσαμε δύναμη με το να είμαστε επιμελείς. Πορευτήκαμε με δυσκολία τις πρώτες ημέρες του πόνου εμπιστευόμενοι ότι μία μέρα θα μπορούσαμε να δράσουμε με αληθινή αυτονομία. Ξεφύγαμε από την τελειομανία μας. Ήμασταν παρόντες στη ζωή με τις ατέλειές μας, ακόμα κι όταν νιώθαμε κατώτεροι.

Το μέλλον μας άρχισε να ξεδιπλώνεται απαλλαγμένο από τις επιθυμίες άλλων ανθρώπων. Αποδεσμευτήκαμε από τους θύτες μας. Τελικά φτάνουμε να ορίζουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας όπως μία πεταλούδα που βγαίνει από το κουκούλι της.

Δεν ξέραμε καν ότι υπήρχε αυτό το επίπεδο αίσθησης και καλωσορίσαμε αυτές τις αλλαγές. Καθώς γίναμε πιο πρόθυμοι να παλέψουμε για τη ζωή μας, κατανοήσαμε ότι ανέκαθεν είχαμε αξία βαθιά μέσα μας. Μας φώναζε τόσο καιρό στο σκοτάδι να την ακούσουμε και να τη δούμε.

Σήμερα θα αγκαλιάσω την εσωτερική μου αλήθεια και το Εσωτερικό μου Παιδί. Ορίζω ο ίδιος τον εαυτό μου.