«Κάναμε μία διερευνητική και άφοβη ηθική απογραφή του εαυτού μας». ΜΚΒ σελ. 150

Όταν κάνουμε την απογραφή μας του Τέταρτου Βήματος στο Τετράδιο Εργασίας Βημάτων, βλέπουμε ότι πολλές από τις εμπειρίες της παιδικής μας ηλικίας εξακολουθούν να φαίνονται ως φρέσκιες πληγές. Πράγματα για τα οποία μπορεί να έχουμε μιλήσει ακατάπαυστα ακόμη και στην ψυχοθεραπεία, αποκτούν καινούριο νόημα όταν ξαφνικά ενώνονται όλα μαζί. Παρατηρούμε τα μοτίβα.

Αρχίζουμε να βλέπουμε μία διέξοδο από την τρέλα. Καθώς αρχίζει να υποχωρεί ο πόνος, αναπνέουμε λίγο βαθύτερα. Εμπιστευόμαστε τη διαδικασία. Βλέπουμε ότι άλλοι που έχουν περάσει μέσα από αυτή φαίνονται πιο ανάλαφροι και έχουν μια ευελιξία που επιθυμούμε. Εμπιστευόμαστε την εμπειρία τους.

Παρατηρούμε ότι αυτή η απογραφή πηγαίνει πιο βαθιά από τη δουλειά των Βημάτων που έχουμε κάνει σε άλλα προγράμματα 12 Βημάτων. Εξετάζουμε θέματα που ίσως να είχαμε προηγουμένως υποτιμήσει και κυρίως σε σχέση με τα συναισθήματά μας.

Προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο γενναίοι γίνεται. Παρόλο που προσπαθούμε να μην συγκρατούμε πράγματα, ταυτόχρονα δεν πιέζουμε το Εσωτερικό μας Παιδί να διηγηθεί με λεπτομέρεια όσα δεν είναι έτοιμο να δει. Ξέρουμε ότι μπορούμε να κάνουμε ένα ακόμη Τέταρτο Βήμα για το επόμενο στρώμα του κρεμμυδιού.

Σήμερα θα επιτρέψω στον εαυτό μου να είναι ειλικρινής και εξονυχιστικός καλωσορίζοντας το γεγονός ότι πάντα μαθαίνω περισσότερα για τον εαυτό μου.