«Τα Ενήλικα Παιδιά που είναι συνεξαρτημένοι, εθισμένοι, οφειλέτες, υπερφάγοι, ψυχαναγκαστικοί με το σεξ, αλκοολικοί και τζογαδόροι είναι μέλη αν έχουν την επιθυμία να αναρρώσουν από τις συνέπειες μιας δυσλειτουργικής οικογένειας. Δεν μπορούμε να απορρίψουμε κανέναν που αναζητά βοήθεια από την απομόνωση και την τρέλα των συνεπειών μιας δυσλειτουργικής ανατροφής». ΜΚΒ σελ. 505

Το σκεπτικό του όλα-ή-τίποτα που τα περισσότερα ΕΠΑ έχουμε πριν την ανάρρωση θα μας έκανε να τραβήξουμε διακριτές γραμμές για το ποιος είναι καλόπιστο μέλος των ΕΠΑ και ποιος όχι. Ο χρόνος έχει αποδείξει ότι οι άνθρωποι που έρχονται στις συγκεντρώσεις είναι οι μόνοι που μπορούν να πουν ότι είναι μέλη και από τη στιγμή που έχουν διεκδικήσει μία «θέση» κανείς δεν μπορεί να τους αναγκάσει να την παρατήσουν, εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις.

Η αδελφότητά μας καλωσορίζει οποιονδήποτε προέρχεται από ένα δυσλειτουργικό σπίτι είτε το αλκοόλ ήταν παρόν είτε όχι. Οι ενήλικες που ανατράφηκαν από θετή οικογένεια συνήθως έζησαν σε δυσλειτουργικές συνθήκες και μπορούν εξίσου να βρουν έναν ασφαλή χώρο σε εμάς για να μοιραστούν τις συνέπειες των εμπειριών της παιδικής τους ηλικίας.

Υπάρχουν ορισμένες περιστάσεις όπου ένα μέλος προκαλεί τέτοιο φόβο που η συνείδηση της ομάδας πρέπει να επέμβει για να θέσει κατάλληλα όρια. Ευτυχώς αυτά τα περιστατικά είναι εξαιρετικά σπάνια. Η πιο τρομακτική σκέψη είναι να απομακρυνθεί ένα ενήλικο παιδί από την «πόρτα» μας, συνήθως από καλοπροαίρετα μέλη των ΕΠΑ που εν αγνοία τους επιτρέπουν στις προκαταλήψεις τους να σταθούν εμπόδιο. Απλά και μόνο επειδή κάποιος δεν μιλάει ή φωνάζει, βλασφημεί, στραβομουτσουνιάζει ή κλαίει δεν τον καθιστά ακατάλληλο ως μέλος.

Σήμερα θα κάνω ό,τι μπορώ για να διασφαλίσω ότι όλα τα μέλη είναι ελεύθερα να εκφράσουν τις εμπειρίες τους όσο καλύτερα μπορούν, εκτός και αν κάποιος συνιστά κίνδυνο σε άλλους ή στην ιδιοκτησία της ομάδας.