«Η άρνηση είναι η κόλλα που κρατάει ενωμένη μία δυσλειτουργική οικογένεια. Τα οικογενειακά μυστικά, τα συναισθήματα που έχουν αγνοηθεί και το αναμενόμενο χάος είναι κομμάτια ενός δυσλειτουργικού οικογενειακού συστήματος». ΜΚΒ σελ. 528

Καθώς γιορτάζουμε την προθυμία μας στα ΕΠΑ να δούμε τις δύσκολες πλευρές στη ζωή μας, μπορεί να περιστοιχιζόμαστε από εκείνους που αρνούνται την πραγματικότητά μας ίσως με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν πάντα. Μπορεί να είναι οικογενειακά μέλη που λένε «Δεν το θυμάμαι κατ' αυτόν τον τρόπο» ή «Δεν ήταν και τόσο χάλια - είμαστε ακόμα ζωντανοί έτσι δεν είναι;». Ή ίσως να είναι τα πρόσωπα που θεωρούσαμε φίλους μας που λένε «Δεν μπορείς απλά να ζεις στο τώρα; Γιατί χρειάζεται να τα σκέφτεσαι όλα αυτά;».

Αυτά τα μηνύματα μπορούν να είναι ισχυρά και μπορούν προσωρινά να μας πείσουν ότι είμαστε στο λάθος μονοπάτι. Αλλά όταν κοιτάζουμε μέσα μας ξέρουμε τι νιώθουμε και ξέρουμε την επίδραση της παιδικής μας ηλικίας. Ξέρουμε ότι έχουμε νιώσει κομματισμένοι και τρελοί μέσα μας προσπαθώντας να κατανοήσουμε τί πήγαινε στραβά με μας. Ξέρουμε ότι θέλουμε κάτι καλύτερο.

Αυτό που θέλουμε είναι οι Υποσχέσεις των ΕΠΑ. Τα πρόσωπα στη ζωή μας που είναι σε άρνηση το μόνο που μπορούν να μας δώσουν είναι περισσότερο πόνο. Αυτός είναι ο λόγος που επιλέγουμε να απαγκιστρωθούμε από αυτούς και εξακολουθούμε να κάνουμε χώρο για ανάρρωση.

Σήμερα θα ακούσω αυτό που είναι μέσα στην καρδιά μου και θα ξέρω ότι είμαι στο σωστό μονοπάτι. Δε θα ακούω πλέον αυτούς που θέλουν να επιστρέψω στον παλιό μου ρόλο που τους κάνει να αισθάνονται πιο άνετα.