«Οι αρχές των ΕΠΑ δεν αφορούν στο φταίξιμο». ΜΚΒ σελ. xxiii

Μερικοί ίσως να έχουμε ακούσει το εξής γνωμικό: «ένας άνθρωπος χωρίς χέρια δεν μπορεί να σε αγκαλιάσει». Οι γονείς ή τα πρόσωπα που μας φρόντιζαν δεν μπορούσαν να μας δώσουν κάτι που δεν είχαν οι ίδιοι. Η ασθένεια του αλκοολισμού ή άλλη μορφή οικογενειακής δυσλειτουργίας επηρεάζει τη μία γενιά μετά την άλλη και δεν ξεκίνησε από το στενό οικογενειακό μας κύκλο.

Δουλεύοντας και ζώντας τα Βήματα των ΕΠΑ συνειδητοποιούμε ότι και εμείς δεν μπορούσαμε να δώσουμε αυτά που δε λάβαμε ως παιδιά. Δε διδαχθήκαμε πώς να έχουμε υγιείς σχέσεις, πώς να ανατρέφουμε παιδιά ή πώς να αποφεύγουμε τα αισθήματα «ανεπάρκειας». Πολλοί ορκιστήκαμε να μην επαναλάβουμε τα μοτίβα των γονιών μας. Αλλά το να γνωρίζουμε τι δεν πρέπει να κάνουμε δεν σημαίνει ότι αυτόματα γνωρίζουμε έναν καλύτερο τρόπο ζωής. Αυτή είναι η «κληρονομιά» μας αλλά δεν είναι απαραίτητο να τη συντηρήσουμε.

Μαθαίνουμε να εστιάζουμε στον εαυτό μας αντί να χανόμαστε στο να ρίχνουμε το φταίξιμο σε εκείνους που δεν μπορούσαν να μας δώσουν αυτό που χρειαζόμασταν. Δεν μπορούσαν να μας δώσουν κάτι που και οι ίδιοι δεν είχαν λάβει. Σήμερα κινούμαστε προς την κατεύθυνση να ξαναγινόμαστε γονείς του εαυτού μας, αναλαμβάνοντας δράση για να διαγράψουμε τις παλιές κασέτες στο κεφάλι μας και να τιμήσουμε τον Αληθινό μας Εαυτό.

Σήμερα επιλέγω να μην κατηγορώ άλλους ή τον εαυτό μου που δεν μπορώ μου προσφέρω αυτό που ποτέ δε μου δόθηκε. Αισθάνομαι ευγνώμων γνωρίζοντας ότι μπορώ να σπάσω τον κύκλο της δυσλειτουργίας και να ζήσω μια καλύτερη ζωή.