«Έζησα τη ζωή μου σε έναν ατελείωτο κύκλο κακοποιητικών σχέσεων, απώλειας εργασίας και φίλων. Στην πραγματικότητα δεν μπορούσα ποτέ να είμαι φίλος. Σταμάτησα να μπαίνω σε σχέσεις για να σταματήσω τον πόνο. Δεν είχα καμία επιλογή. Ήμουν ψυχαναγκαστικός και με κάθε χρόνο που περνούσε έβγαινα ακόμη περισσότερο εκτός ελέγχου». ΜΚΒ σελ.141

Είναι εκπληκτικό το πώς μπορούμε να αγνοούμε ότι κακοποιούμε τον εαυτό μας. Επιλέγουμε τους λάθους ανθρώπους, μέρη και πράγματα για να μας κάνουν ευτυχισμένους για τους λάθος λόγους. Μερικές φορές γνωρίζουμε ότι επιτρέπουμε στους ανθρώπους να μας χρησιμοποιούν για να μπορούμε να τους χρησιμοποιούμε και εμείς. Χρησιμοποιούμε τους ανθρώπους σαν επιδέσμους για να καλύψουμε τις ανοικτές μας πληγές, μέχρι να προσέξουμε ότι ο πόνος επιμένει και οι επίδεσμοι δεν μπορούν να μας βοηθήσουν. Ο υποστηρικτής μας μάς προτείνει να δουλέψουμε προς το να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Αλλά πώς;

Διαβάζουμε τη βιβλιογραφία των ΕΠΑ, κάνουμε δηλώσεις και κρατάμε ημερολόγιο. Εξετάζουμε το παρελθόν μας, αντιμετωπίζουμε τα τραύματά μας, συγχωρούμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Κάνουμε τη δουλειά. Και μία μέρα παρατηρούμε ότι συμβαίνει. Έχουμε αρχίσει να αγαπάμε τον εαυτό μας ακόμη και να μας αρέσει ο εαυτός μας. Καθώς πορευόμαστε στο ταξίδι της ανάρρωσής μας, σταματάμε να χρησιμοποιούμε «επιδέσμους» και έχουμε πλέον αυθεντικούς φίλους που μας αγαπούν όπως είμαστε. Το μεγαλύτερο δώρο είναι ότι μαθαίνουμε να είμαστε φίλοι του εαυτού μας.

Σήμερα θα κάνω τη δουλειά. Το ταξίδι για την αγάπη προς τον εαυτό δεν είναι εύκολο, αλλά το όφελος είναι ανεκτίμητο.