«Ο αλκοολισμός είναι μία οικογενειακή ασθένεια, οι ίδιοι γίναμε παρα-αλκοολικοί (συνεξαρτημένοι)* και κληρονομήσαμε τα χαρακτηριστικά αυτής της ασθένειας παρόλο που δεν κληρονομήσαμε την ίδια τη συνήθεια του ποτού». ΜΚΒ σελ. 588

Νιώθαμε ότι ήμασταν παρανοϊκοί. Δεν μπορούσαμε να δούμε τί μας συνέβαινε, γιατί ήμασταν τόσο εστιασμένοι στο να ελέγχουμε τους άλλους και να βιώνουμε τα συναισθήματα τους αντί να το κάνουν οι ίδιοι. Ή προσπαθήσαμε να απομακρύνουμε τους άλλους, επειδή δε θέλαμε να δούμε ή να ακούσουμε οτιδήποτε σχετικά με συναισθήματα που θα μας έκανε να αισθανθούμε άβολα. Ήταν ένας ατέρμονος κύκλος εγκατάλειψης του εαυτού μας και του Εσωτερικού μας Παιδιού. Αλλά το είχαμε συνηθίσει· δεν ξέραμε κάτι καλύτερο.

Έτσι κάποια μέρα βρήκαμε τα ΕΠΑ. Σιγά-σιγά μάθαμε να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι παρών στη στιγμή. Δεν ήταν εύκολο. Βλέπαμε τον υποστηρικτή μας και άλλους με περισσότερη συναισθηματική νηφαλιότητα να επιδεικνύουν πώς μοιάζει η αλλαγή. Εντυπωσιαστήκαμε. Ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που λάβαμε ποτέ - καλύτερη από οτιδήποτε μάθαμε ή θα μπορούσαμε να είχαμε μάθει στο σχολείο. Ανακαλύψαμε κάτι που θα μπορούσε πραγματικά να μεταμορφώσει τον κόσμο.

Καθώς αφήσαμε την μεγαλοπρέπειά μας είδαμε ότι αν ήμασταν πρόθυμοι, μπορούσαμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Τελικά αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε και να πιστεύουμε ότι είμαστε ανίσχυροι έναντι των άλλων και των επιλογών που κάνουν. Ήταν μια μεγάλη ανακούφιση.

Σήμερα θα διατηρήσω καθαρή τη δική μου «πλευρά του δρόμου» και θα αφήσω τους άλλους να φροντίσουν τον εαυτό τους. Θα αποφύγω τις απόπειρες που με παρασύρουν πίσω σε αυτόν τον ατέρμονο κύκλο της δυσλειτουργίας από όπου προήλθα. 

_________________________________________

* Προστέθηκε από την Επιτροπή Εγχειριδίου του ΜΚΒ. Δεν αποτελεί μέρος της αρχικής λίστας.