«Η επικριτική εσωτερική φωνή είναι η πλευρά μας που κρίνει αυστηρά τους άλλους και τον εαυτό μας». ΜΚΒ σελ. 337

Ως παιδιά δυσλειτουργικών οικογενειών πολλοί αναλάβαμε δύσκολες οικογενειακές ευθύνες που δε θα έπρεπε να ήταν δικό μας φορτίο. Τότε μας ασκούσαν κριτική επειδή δεν κάναμε τα πράγματα «σωστά». Αυτό μας οδήγησε στο να γίνουμε σκληροί με τον εαυτό μας κάθε φορά που πιστεύαμε ότι κάναμε λάθη αναπτύσσοντας τη δική μας επικριτική φωνή που άρχιζε να ηχεί στο κεφάλι μας. Και αυτό με τη σειρά του μας οδήγησε στο να απολογούμαστε για πράγματα που ήταν πέρα από τον έλεγχό μας.

Καθώς αναρρώνουμε στα ΕΠΑ, δουλεύουμε προς το να αντικαταστήσουμε αυτήν την επικριτική εσωτερική φωνή που ριζώθηκε τόσο βαθιά μέσα μας με μία καινούρια, στοργική φωνή που είναι τρυφερή και υποστηρικτική. Όταν κάνουμε την καθημερινή μας προσωπική απογραφή μαθαίνουμε να ξεδιαλύνουμε τι είναι πραγματικά δικό μας και τι δεν μας αφορά. Μαθαίνουμε να θέτουμε υγιή όρια ζητώντας από την Ανώτερή μας Δύναμη τη δύναμη να συνεχίσουμε αυτό το ταξίδι θεραπείας.

Χρειάζεται υπομονή και χρόνος για να καλλιεργήσουμε αυτήν την στοργική φωνή που είναι ο εσωτερικός στοργικός γονιός μας. Βρίσκουμε δύναμη και ελπίδα όταν ακούμε άλλα ΕΠΑ και πορευόμαστε σε ένα καινούριο μονοπάτι όπου αντικαθιστούμε το αρνητικό με το θετικό σε όλες τις πτυχές της ανάρρωσης στην καθημερινότητά μας. Γινόμαστε πιο ανεξάρτητοι και ικανοί να εμπιστευόμαστε τις δικές μας αποφάσεις.

Σήμερα αναλαμβάνω την ευθύνη του εαυτού μου. Παρέχω στον εαυτό μου θετικά μηνύματα και νιώθω ανακούφιση γνωρίζοντας ότι η Ανώτερή μου Δύναμη είναι μαζί μου ανά πάσα στιγμή.